Rozdział 49

Dziewczyna popatrzyła na mnie przestraszonym wzrokiem.
-Ally- zacząłem- Nie wiem jak ci to powiedzieć, ale jest duże prawdopodobieństwo, że masz wściekliznę. Co oznacza, że masz jakieś 10% szans na przeżycie- ostatnie zdanie ledwo przeszło mi przez gardło.
Szatynka popatrzyła na mnie, a w jej oczach zobaczyłem łzy.
Mocno się we mnie wtuliła a ja przytuliłem ją przybity.
-Przepraszam, że się wtrącę- powiedział lekarz- Ale muszę wiedzieć jedno; czy zgadza się pani na przeprowadzenie dodatkowych badań, które wykażą, czy pani los jest już przesądzony.
-Dobrze, zgadzam się. A kiedy będą te badania?
-Zrobimy je dzisiaj, jutro już nie będzie można. Przyjdziemy po panią, kiedy będzie pora. Do widzenia- powiedział i wyszedł.
-Ally, wszystko będzie dobrze, obiecuję.
-A co jeśli nie? Nie chcę umierać.- wyszeptała łkając
-Cii, nie płacz, zobaczysz, że wszystko dobrze się skończy.-powiedziałem i wziąłem ją na kolana.
Ona jeszcze mocniej się we mnie wtuliła.
-A gdzie są moi rodzice, Dez, Trish?-spytała już trochę uspokojona
-Wyjechali na trochę, na razie zostaliśmy sami.- uśmiechnąłem się
Posiedzieliśmy tak jeszcze trochę i pogadaliśmy, kiedy przyszli po Ally.
Zabrali ją na badania, a ja w tym czasie poszedłem do sklepu i kupiłem nam coś do jedzenia.
Wróciłem i czekałem na wyniki.
Po chwili przyszła Ally, usiadła obok mnie i razem czekaliśmy.
Po chwili podszedł do nas lekarz wyraźnie uradowany.
-I jak doktorze?- spytaliśmy jednocześnie
-Sam nie wiem jak, ale to chyba cud. Pani Ally jest zupełnie zdrowa i może już jutro wyjść.- oznajmił szczęśliwy
Lekarz zostawił nas samych.
-Ally, jestem chyba najszczęśliwszym chłopakiem na świecie- powiedziałem
-Też się cieszę, Austiś. A tak się bałam. No to już jutro wychodzę.
Przenieśliśmy się do sali szatynki. Zjedliśmy po bułce, które kupiłem.
-To i tak o niebo lepsze niż szpitalne jedzenie. Ale najbardziej tęsknię za twoimi daniami.- oznajmiła w pewnej chwili brązowooka.
-Kiedy wrócimy od razu coś upichcę.- odparłem szczęśliwy, że moje jedzenie tak jej smakuje
Zrobiło się dosyć późno. Dziewczyna była dosyć zmęczona.
-Ally, położysz się?- spytałem w pewnej chwili
-Nie chcę cię wyganiać.
-Nie wyganiasz mnie. Widzisz tamto łóżko? Jest postawione po to bym spał blisko ciebie.
-Ooo to słodkie Austin, a nie wolałbyś jeszcze bliżej?- spytała
-Oczywiście.- porwałem ją i razem padliśmy na jej łóżko.
Przytuleni do siebie i szczęśliwi szybko zasnęliśmy.